Συμβουλευτική ενηλίκων
«Οι άνθρωποι πάντα κατηγορούν τις συνθήκες ζωής τους γι’ αυτό που οι ίδιοι είναι. Δεν πιστεύω στις περιστάσεις και τις συνθήκες. Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν σ’ αυτό τον κόσμο είναι αυτοί που προχωρούν, διαλέγουν τις συνθήκες και τις περιστάσεις που θέλουν κι όταν δεν τις βρίσκουν τις δημιουργούν.»
George Bernard Shaw
Αρκετές φορές στη ζωή ερχόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες που μας βγάζουν εκτός λειτουργίας που μας διχάζουν και μας αποπροσανατολίζουν. Τα δύσκολα συναισθήματα που προκύπτουν, η ανασφάλεια και ο πόνος τόσο ο ψυχικός όσο και ο σωματικός μπορεί να γίνουν δυσβάσταχτα. Είναι φυσικό να μη μπορούμε να ανταποκριθούμε μόνοι μας και να βρούμε το θάρρος να ζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια. Οι λόγοι που μπορεί να φέρουν ένα άτομο στο να ζητήσει υποστήριξη αφορούν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας και πιο ειδικά,
- στη διαχείριση κάθε είδους σχέσεων,
- στη διαχείριση του άγχους και της θλίψης,
- σε θέματα υγείας και τυχόν σωματοποιήσεις,
- στις σημαντικές μεταβάσεις της ζωής (όπως πένθος, απώλειες, διαζύγιο, αλλαγή εργασίας),
- σε δυσκολίες επικοινωνίας με το περιβάλλον,
- σε ζητήματα αποφάσεων κι επίλυσης εμποδίων,
- στις διαταραχές σίτισης και ύπνο και
- σε θέματα ευρύτερης προσωπικής ανάπτυξης.
Στόχος της συμβουλευτικής είναι να αναγνωρίσει το άτομο τις αδυναμίες του αλλά και τις δυνάμεις του για να εξισορροπήσει και πάλι. Να γνωρίσει τον εαυτό του, να διαχειριστεί τις δυσκολίες του και κατόπιν να συνεχίσει να εξελίσσεται.
Η συμβουλευτική αποτελεί μια διαδικασία ψυχολογικής υποστήριξης σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστευτικότητας. Η συμβουλευτική παρέχει εκείνη τη ρεαλιστική και αποστασιοποιημένη οπτική που ψάχνεις και δε βρίσκεις στο φίλο όταν του λες τι σου συμβαίνει.
Η συμβουλευτική άλλοτε εκπαιδεύει, άλλοτε παρουσιάζει τις επιλογές λύσης κι άλλοτε είναι εκει για να αφουγκραστεί απλά το αίτημά σου. Έιναι το χέρι που έχεις επιλέξει να απλωθεί για να σου δείξει το δρόμο ή να τον βρείτε μαζί ή και να αλλάξετε δρόμο καθώς καμιά φορά προηγείται άλλο μονοπάτι. Η ενσυναίσθηση, η ειλικρίνεια και συνάμα η απόσταση ορίζουν το κράμα της δυνατής θεραπευτικής σχέσης μαζί με την αλληλεπίδραση και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Τι ανάγκες έχω; Τι θέλω να καλύψω; Ποιό είναι το αίτημα και ποιός ο στόχος μου; Από που προέρχομαι και μέχρι που θέλω να πάω; Πόσο βαθιά θέλω να φτάσω;
Χρειάζομαι κάποιον για να μου μιλήσει ή για να να με ακούσει; Αποζητώ μια μαγική λύση ή προτίθεμαι να επεξεργαστώ όλα τα στοιχεία που θα παρουσιαστούν; Με τα δεδομένα του κώδικα δεοντολογίας που αφορά στη συγκεκριμένη διαδικασία νιώθω ελεύθερος να αφεθώ εδώ που βρίσκομαι;
Θέματα που μερικές φορές αγγίζουν ψυχοθεραπευτικά πεδία και διαφοροποιούνται από τη συμβουλευτική. Θέματα που είναι βέβαιο είναι ότι μέσα από τη συνεργασία θα μας οδηγήσουν στην κατάλληλη κάθε φορά θεραπευτική επιλογή και διαδικασία.
Με συχνότητα συνήθως εβδομαδιαία και μέσα σε κλίμα απορρήτου η δυνατή αλληλεπίδραση και συνεργασία οδηγούν σε άμεση κι αποτελεσματική υποστήριξη.
Το “θεραπευτικό δωμάτιο” γίνεται έτσι η διορθωτική εμπειρία, η αυτοσυμπόνοια και το αληθινό ενδιαφέρον σε αυτό που ο καθένας φέρει μέσα στο δωμάτιο.