Περί Θλίψης
Πόσες φορές έκλαψες κρυφά ή φανερά.
Πόσες φορές ένιωσες πως δεν αντέχεις άλλο να σε ακολουθεί αυτό το “μαύρο σκυλί” της κατάθλιψης, κατά τον Τσόρτσιλ.
Πόσες στιγμές είπες πως δεν πάει άλλο και παραιτήθηκες και δε θέλησες να σηκωθείς από το κρεβάτι σου.
Πόσες φορές ξέσπασαν άπειρες αρνητικές σκέψεις και σε πήραν μαζί τους.
Πόσες φορές ένιωσες άσχημα ή ενοχικά που μπορεί να μίσησες κιόλας τον εαυτό σου γι’αυτά.
Μήπως σε αυτές τις δύσκολες διαδρομές ήθελες κάπου να ευχαριστήσεις τους άλλους;
Ή μήπως τους είχες απλά παραχωρήσει τον έλεγχο νιώθοντας αισθήματα αναξιότητας να σε πλημμυρίζουν;
Κι άλλες φορές δεν είχες όρεξη να φας ή πάλι έτρωγες πολύ, ή δε μπορούσες να κοιμηθείς ή πάλι κοιμόσουν πολύ.
Μπορεί να αδυνατούσες να συγκεντρωθείς και το σύννεφο της μελαγχολίας να ήταν διαρκώς επάνω σου.
Κόπωση και έλλειψη ενεργητικότητας, αναποφασιστικότητα και μειωμένη σεξουαλική επιθυμία.
Ευσυγκινησία και αισθήματα κενού.
Γνώριμα όλα αυτά τα συμπτώματα.
Συγκεκριμένη αρνητική οπτική του κόσμου, του εαυτού και των άλλων.
Μήπως έψαχνες την τελειότητα ή αποζητούσες την αναγνώριση και
ξαφνικά όλα στέρεψαν και κλείστηκες μέσα σου;
Έχεις σκεφτεί πως μήπως για όλα ή μερικά από τα παραπάνω μπορεί να χρειάζεσαι πραγματικά αυτόν τον χρόνο περισυλλογής μέσα σου;
Εσωτερικό χρόνο για να κατανοήσεις πράγματα που συνέβησαν ή συμβαίνουν ακόμα γύρω σου και σε επηρέασαν ή εξακολουθούν να το κάνουν αρνητικά.
Αν υπάρχουν ανάγκες ή επιθυμίες που δεν καλύπτονται ίσως τελικά το να θελήσεις να μείνεις μόνος να είναι αρχικά ένας φυσιολογικός τρόπος αντιμετώπισής τους.
Ας δούμε τι συμβαίνει όταν αυτές οι αισθήσεις στεναχώριας και η έλλειψη ευχαρίστησης σε πραγματα που παλιότερα είχαν ενδιαφέρον πυκνώνουν όλο και περισσότερο.
Φαίνεται ότι υπάρχει αρνητική θεώρηση της Γνωστικής Τριάδας του ατόμου. Η αρνητική εικόνα δηλαδή που ίσως έχουμε για τον εαυτό, τον κόσμο και το μέλλον. Αυτά τα “γυαλιά διαστρέβλωσης” μέσα από τα οποία βλέπει κανείς και που αλλοιώνουν την εμπειρία του για τον ίδιο τον εαυτό, τους άλλους και το αύριο.
Γνώριμες σταθερές δομές ερμηνείας των πληροφοριών που παίρνει κανείς από το περιβάλλον.
Ισοπεδωτικός τρόπος αντιμετώπισης των πάντων ή διπολικός τρόπος θέασης με εστίαση μονάχα στο άσπρο και στο μαύρο. Υπεργενίκευση στον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα ή δυσανάλογη σμίκρυνση και μεγέθυνση των γεγονότων με αντίστοιχα δυλειτουργικά αποτελέσματα.
Ο εαυτός φαίνεται να είναι ανεπαρκής και ανάξιος.
Ο κόσμος απαιτητικός και απορριπτικός.
Το μέλλον διαφαίνεται δύσκολο και μάταιο.
Έτσι όμως δημιουργείται ένας ατέρμονος φαύλος κύκλος.
Διεργασιακά σφάλματα στη σκέψη, στον τρόπο δηλαδή που σκέφτεται κανείς και ωθείται όλο και περισσότερο στην απομόνωση και τη θλίψη.
Η συμβολή της υπνοθεραπείας στη θεραπέια της κατάθλιψης είναι καταλυτική. Ανευρίσκοντας τους βαθύτερους υποσυνείδητους λόγους που ωθούν κάποιον να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο και αναζητώντας την πρωταρχική εκείνη αιτία που πυροδότησε τη σημερινή συμπεριφορά ή συναίσθημα οδηγούμαστε στη λύση αυτόματα. Κανένα συναίσθημα δεν είναι πρωτογενές και κάθε φορά που το βιώνουμε απλά ανασύρουμε την πρωταρχική εγγραφή που έγινε μέσα μας κι αυτή αναπαράγουμε παραπλησίως. Αν η εγγραφή ήταν αρνητική εξακολουθεί κανείς να τη φέρει άκριτα στο τώρα και να υποστηρίζει υποσυνείδητα την αρχική εγγραφή της.
Επιτρέποντας στον υποσυνείδητο νου να επανεγγράψει με τρόπο περισσότερο θετικό και λειτουργικό εκείνα τα πρώτα αρνητικά συναισθήματα η αλλαγή που επιτυγχάνουμε είναι άμεση και μόνιμη. Ο υποσυνείδητος νους γνωρίζει με ακρίβεια που ακριβώς να πάει, σε ποια ηλικία ή σε ποια εμπειρία για να θεραπεύσει την τραυματική τωρινή κατάσταση.
Στο θεραπευτικό κομμάτι για την κατάθλιψη λειτουργούμε με παράλληλη εργασία τόσο σε συνειδητό όσο και υποσυνείδητο επίπεδο. Μέσω της γνωσιακής και συνθετικής προσέγγισης στοχεύουμε σε αναπλαισίωση των δυσλειτουργικών σκέψεων και συμπεριφορών. Παράλληλα μέσω της κλινικής ύπνωσης πηγαίνουμε σε εκείνες τις περιοχές του υποσυνείδητου νου όπου μπορούμε βιωματικά να πάρουμε απαντήσεις για όλα όσα συμβαίνουν.
Εφόσον η συνειδητή εργασία γίνει με γνωσιακούς όρους και με τη χρήση τεχνικών η ολοκληρωτική θεραπεία της κατάθλιψης πραγματοποιείται υποσυνείδητα μέσω της κλινικής ύπνωσης. Έτσι επιτυγχάνουμε να πάρουμε με το μέρος μας όχι μόνο το συνειδητό κομμάτι που αποτελεί το 12% του νου μας αλλά και το υποσυνείδητο που είναι πάνω από επτά φορές ισχυρότερο και αποτελεί το 88% του νου μας.
Λειτουργούμε δηλαδή πια με το 100% του δυναμικού μας.
Διερευνώντας με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο την κορυφή του παγόβουνου που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, δηλαδή του προβλήματος που προέκυψε. Αλλά αποκαλύπτοντας σταδιακά όλο το κρυμμένο δυναμικό που βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ολιστική θεραπεία ενός θαυμαστού μηχανισμού.